บารอนอิมาคาเนะ

"บารอนอิมาคาเนะ" คือมันฝรั่งสีขาวที่มีรูปลักษณ์ภายนอกสวยงาม และมีค่าไลมาน (สัดส่วนของแป้ง) ที่ 13.5% หรือมากกว่า
　คุณสมบัติเด่นคือคุณภาพคงที่สม่ำเสมอและสัมผัสลิ้นที่ยอดเยี่ยมละลายในปากตามธรรมชาติ
　ตลาดประเมินคุณภาพกับรสชาติไว้ที่ระดับท็อปคลาส เหตุผลเพราะรูปร่างกับรูปลักษณ์ภายนอกที่ดีซึ่งมาจากมาตรฐานคัดเลือกอันเข้มงวดนั่นเอง ถูกซื้อขายในราคาสูงกว่ามันฝรั่งบารอน ⁽¹⁾ ของแหล่งผลิตอื่น 20% หรือมากกว่า

พันธุ์ที่ใช้ปลูก "บารอนอิมาคาเนะ" คือพันธุ์บารอนตามชื่อ และเป็นมันฝรั่งปราศจากโรคที่ผลิตโดยเกษตรกรผู้ผลิตมันฝรั่งเมล็ดพันธุ์
　ก่อนเก็บเกี่ยวผลผลิตจะสุ่มตัวอย่าง และเฉพาะผลผลิตของแปลงเกษตรที่ผ่านเกณฑ์ค่าไลมาน 13.5% หรือมากกว่าเท่านั้นถึงจะถูกเก็บเกี่ยวไป
　ก่อนส่งขายจะเก็บโดยตากลมให้แห้งประมาณ 1 สัปดาห์เพื่อป้องกันการเน่าเสียและผิวลอก และตอนส่งขายจะเช็คคุณภาพสินค้าโดยการตรวจหาโพรง
　อนึ่ง หากตรวจสอบพบว่าคุณภาพเสื่อมลงจากผิวลอกหรือรอยแผล จะไม่สามารถส่งขายโดยใช้ชื่อ "บารอนอิมาคาเนะ" ได้

แหล่งผลิตอยู่ที่ตอนเหนือของคาบสมุทรโอชิมะ ⁽²⁾ พื้นที่นี้มีอุณหภูมิแตกต่างกันมากระหว่างกลางวันกับกลางคืน เหมาะกับการปลูกมันฝรั่งเนื่องจากเป็นดินเถ้าภูเขาไฟอุดมสมบูรณ์ระบายน้ำดี
　ที่แหล่งผลิตเพาะปลูกเฉพาะพันธุ์บารอนมาตั้งแต่ปี 1953 และพยายามเพิ่มคุณภาพผลผลิตตั้งแต่ปี 1967 เช่น จำแนกเป็นเกษตรกรผู้ผลิตมันฝรั่งเมล็ดพันธุ์กับเกษตรกรผู้ผลิตมันฝรั่งสำหรับบริโภค เป็นต้น
　ตั้งแต่ปี 1989 เป็นต้นมาได้บังคับใช้การตรวจหาโพรง และในปี 1994 ได้ปรับปรุงระบบส่งขาย เช่น กำหนดมาตรฐานส่งขายได้เฉพาะผลผลิตที่มีค่าไลมานผ่านเกณฑ์เท่านั้น เป็นต้น
　ปริมาณการผลิตในปี 2017 อยู่ที่ 12,000 ตัน (พื้นที่ผลิต 375 เฮกตาร์) แม้มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับแหล่งผลิตอื่นในฮอกไกโด แต่การผลิตเพิ่มปริมาณขึ้นเรื่อยๆ ทุกปี

1. มันฝรั่งบารอน : (บารอน) คาวาดะ ริวคิจิ ผู้เกิดและโตใน จ.โคจิได้นำมันฝรั่งพันธุ์ที่มีถิ่นกำเนิดในสหรัฐอเมริกาไปทดลองปลูกที่ อ.คามิอิโซ ฮอกไกโด มันฝรั่งพันธุ์นี้จึงมีชื่อเรียกภายในญี่ปุ่นว่า "บารอน" แพร่หลายในฐานะมันฝรั่งพันธุ์ดีตั้งแต่ตอนนั้น เป็นพันธุ์ที่เป็นหน้าตาครองส่วนแบ่งตลาด 20% ของมันฝรั่งที่ผลิตในประเทศ
2. คาบสมุทรโอชิมะ : คาบสมุทรโค้งทอดยาวจากฝั่งตะวันตกถึงฝั่งใต้ของฮอกไกโด เป็นพื้นที่ที่มีภูเขาไฟเยอะ แม้ฮอกไกโดยังเป็นดินแดนที่ยังไม่ถูกบุกเบิกในยุคเอโดะ แต่ก็มีการตั้งแคว้นที่นี่ และเป็นพื้นที่ที่มีประชากรมากที่สุดจนกระทั่งถึงยุคเมย์จิ