ฮิกาชิเนะซากุรัมโบะ

"ฮิกาชิเนะซากุรัมโบะ" ได้รับการกล่าวขานว่าเป็นพันธุ์ที่ยอดเยี่ยมทั้งรสชาติและลักษณะที่เห็นภายนอก มี "ซาโต้นิชิคิ" เป็นสายพันธุ์หลัก เป็นผลไม้โอโต (ซากุรัมโบะ (เชอร์รี่)) อยู่ในตระกูลกุหลาบสังกัดกลุ่มซากุระเป็นผลไม้ที่โดดเด่นของฮิกาชิเนะ จังหวัดยามะงาตะ

ฮิกาชิเนะชินั้นเป็นพื้นที่ที่เป็นแหล่งกำเนิดของ "ซาโต้นิชิคิ" ตั้งแต่ได้เกิดขึ้นมาก็ได้มีการทดลองปลูกแบบลองผิดลองถูกในพื้นที่นี้พร้อมทั้งได้วางรากฐานทางเทคโนโลยีในการปลูกที่มั่นคง มีผลใหญ่และระดับความหวานสูง รสชาติหวานกลมกล่อมและรสเปรี้ยวที่พอเหมาะนั้นมีความสมดุลกันอย่างยอดเยี่ยม รสชาติความอร่อยนั้นได้รับความนิยมเป็นอย่างสูงในกลุ่มผู้บริโภครวมถึงใช้เป็นของมอบเป็นสินน้ำใจในฐานะที่เป็นรสชาติของอร่อยแห่งต้นฤดูร้อน

การปลูก "ฮิกาชิเนะซากุรัมโบะ" นั้นเพื่อเป็นการรักษาไว้ซึ่งคุณภาพ จึงมีการสร้างโรงเรือนเพื่อกันฝนและป้องกันผลปริแตก นอกจากนี้ยังทำการขึงตาข่ายที่ด้านข้างเพื่อป้องกันนก ปกป้องผลจากนกป่าต่างๆ โรงเรือนเพื่อกันฝนนี้เป็นสิ่งที่ถูกคิดค้นสร้างขึ้นโดยฮิกาชิเนะชิ และตั้งแต่ได้นำมาใช้ก็ส่งผลให้การผลิตมีความมั่นคงขึ้น ช่วยให้การแพร่ขยายของซาโต้นิชิคินั้นเป็นไปอย่างรวดเร็ว ยิ่งไปกว่านั้นได้มีการปูแผ่นสะท้อนแสงไว้ใต้ต้นไม้ และด้วยวิธีนี้จะทำให้เร่งการติดสีของผลซากุรัมโบะ และตอนที่ยอดออกและตอนที่ผลยังเป็นสีเขียวอยู่จะทำการแยกให้มีช่องว่างระหว่างผลพร้อมกับทำการเด็ดใบในช่วงที่ผลเริ่มติดสี เพื่อให้ผลและใบได้รับแสงแดดจากดวงอาทิตย์ได้มาก ช่วยให้ผลได้เจริญเติบโตเต็มที่

ในช่วงสมัยเมจิ (ปีค.ศ.1868 - 1912) ได้แจกและทำการทดลองปลูกซากุรัมโบะในพื้นที่ต่างๆ ทั่วประเทศ แต่ในปัจจุบันมีเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้นที่ทำการผลิตซากุรัมโบะ ซึ่งก็เนื่องมาจากเป็นพันธุ์ที่ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขทางสภาพภูมิอากาศ, เงื่อนไขทางภูมิประเทศ, เงื่อนไขของสภาพดินนั่นเอง

โดยทั่วไปแล้วความแตกต่างของอุณหภูมิระหว่างตอนกลางวันและตอนกลางคืนจะให้ผลในเชิงบวกต่อการเจริญเติบโตของต้นไม้ซึ่งจะช่วยเพิ่มความหวานให้แก่ผล พื้นที่ทำการผลิต "ฮิกาชิเนะซากุรัมโบะ" นั้นมีความแตกต่างของอุณหภูมิระหว่างกลางวันและกลางคืนมาก เดือนมิถุนายนซึ่งเป็นช่วงที่ผลสุกงอมนั้น อุณหภูมิที่ถูกบันทึกได้อยู่ที่ประมาณ 12 ℃ อีกทั้งในเดือนมิถุนายนนั้นยังเป็นช่วงฤดูฝนด้วย พื้นที่ทำการผลิตแห่งนี้เมื่อเปรียบเทียบไปแล้วจะเห็นว่ามีปริมาณน้ำฝนที่น้อย มีเวลาที่แสงแดดส่องในตอนกลางวันนาน ซึ่งเป็นการสร้างผลให้เชิงบวกต่อรสชาติผล สภาพดินนั้นมีลักษณะเป็นดินกรวดที่มีการระบายน้ำที่ดีเป็นที่โดดเด่นของพื้นที่ลักษณะใบพัดแห่งมิดาเรกาวาของเทือกเขาโออุซัง ซึ่งเหมาะกับการปลูกซากุรัมโบะที่ชอบการระบายน้ำและการถ่ายเทอากาศที่ดี

"ซาโต้นิชิคิ" พันธุ์ที่มีเกรดสูงสุดนั้น เมื่อปีค.ศ. 1928 ได้เกิดขึ้นจากการค้นพบของคุณเอสุเคะ ซาโต้ที่เมืองฮิกาชิเนะโจในสมัยนั้น หลังจากนั้นด้วยความพยายามและการทำการวิจัยของผู้ที่เกี่ยวข้อง สายพันธุ์นี้ได้เจริญเติบโตขึ้นเป็นตัวแทนของซากุรัมโบะและแพร่ขยายไปสู่เขตนี้ ในปัจจุบัน ปริมาณการผลิต "ฮิกาชิเนะซากุรัมโบะ" นั้นมีมากเป็นอันดับหนึ่งของญี่ปุ่นซึ่งเป็นที่น่าภาคภูมิใจ และในจำนวนนั้นมากกว่า 80 เปอร์เซ็นต์เป็นสายพันธุ์ "ซาโต้นิชิคิ "