Himi Inazumiume / บ๊วยฮิมิ อินาซุมิอุเมะ

"บ๊วยฮิมิ อินาซุมิอุเมะ" คือบ๊วยที่มีเปลือกสีเขียวอ่อน เมล็ดเล็ก และเนื้อแน่น
　บ๊วยชนิดนี้ได้รับการประเมินคุณภาพสูงด้วยเปลือกที่ลอกออกยากแม้จะนำมาแปรรูปเป็นบ๊วยดองอุเมะโบชิ ⁽¹⁾ ทำให้ผิวมีสีสวยเมื่อดองเสร็จและมีความเปรี้ยวที่พอดี

"บ๊วยฮิมิ อินาซุมิอุเมะ"  ใช้เมล็ดพันธุ์บ๊วยที่ชื่อว่า "อินาซุมิ"
　บ๊วยชนิดนี้เพาะปลูกในแหล่งผลิตตาม "ปฏิทินการเพาะปลูกบ๊วยฮิมิ อินาซุมิอุเมะ" จัดทำโดยศูนย์ส่งเสริมการเกษตรและป่าไม้ทาคาโอกะ จังหวัดโทยามะ โดยจะส่งขายเฉพาะผลที่มีน้ำหนัก 15 กรัมขึ้นไป ไม่เน่าเสีย และไม่มีความเสียหายที่เด่นชัดจากโรคหรืออื่น ๆ

"อินาซุมิ" เป็นพันธุ์หายากที่เหมาะกับสภาพภูมิอากาศของแหล่งผลิตที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ บ๊วยพันธุ์นี้ค้นพบในเขตอินาซุมิ เมืองฮิมิ ในปี 1949 และได้รับการคัดเลือกพันธุ์ ซึ่งตั้งแต่การค้นพบในครั้งนั้น ได้มีการปรับปรุงทักษะการเพาะปลูกจนสามารถกำหนดวิธีการเพาะปลูกได้สำเร็จในปี 1986
　ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ได้มีการเพิ่มพื้นที่เพาะปลูกโดยปลูกในพื้นที่รกร้างในแหล่งผลิต ตลอดจนริมถนนและตามสวนสาธารณะ และมีการจัดการควบคุมโดยการร่วมงานกันในการตัดกิ่ง ควบคุมศัตรูพืช เก็บเกี่ยว และอื่น ๆ ส่งผลให้ขยายตัวจนมีปริมาณการผลิตในปี 2019 ถึง 27 ตัน จำนวนผู้ผลิต 27 ราย และพื้นที่เพาะปลูกถึง 8.8 เฮกตาร์

1. อุเมะโบชิ หมายถึงบ๊วยดองเกลือ เป็นอาหารที่รับประทานในประเทศญี่ปุ่นมาตั้งแต่ยุคเฮอัน ⁽²⁾ และเป็นหนึ่งในวัตถุดิบอาหารที่เป็นตัวแทนของอาหารญี่ปุ่นซึ่งมักจะรับประทานกับข้าวปั้นหรือใส่ลงในข้าวกล่อง
2. ยุคเฮอัน (ราว ๆ ค.ศ. 794-1185) หมายถึงยุคสมัยหนึ่งของประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น รวมระยะเวลาประมาณ 390 ปีนับตั้งแต่จักรพรรดิคัมมุย้ายเมืองหลวงมายังเฮอันเคียว (เมืองเกียวโตในปัจจุบัน) จนถึงการก่อตั้งรัฐบาลโชกุนคามาคุระ เป็นยุคสมัยที่มีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการปกครองจากแบบที่มีจักรพรรดิเป็นศูนย์กลางตามระบบกฎหมายริตสึเรียว เปลี่ยนเป็นระบบขุนนาง ต่อด้วยการปกครองแบบอินเซ (จักรพรรดิผู้สละราชสมบัติมีอำนาจปกครอง) จนถึงการปกครองโดยซามูไร นอกจากนี้ยังเป็นยุคสมัยที่มีการพัฒนาทางวัฒนธรรมยุคกลางของญี่ปุ่นเป็นอย่างมาก ซึ่งรวมถึงวัฒนธรรมศาสนาพุทธและวัฒนธรรมขุนนาง เป็นต้น